“പഞ്ചേന്ദ്രിയങ്ങളിലൂടെ നമ്മുടെ ഉള്ളിലേക്കു കടക്കുന്നവയെല്ലാം അന്നമായാണു ഭാരതീയർ കണ്ടിരുന്നത്. അതായത്, നാം കാണുന്നതും കേൾക്കുന്നതും രസിക്കുന്നതും സ്പർശിക്കുന്നതും മണക്കുന്നതുമെല്ലാം നമ്മിൽ മാറ്റങ്ങളുണ്ടാക്കുന്നു. ചൂടുള്ള എണ്ണ തണുത്ത പാത്രത്തിൽ ഒഴിച്ചു വച്ചാൽ എണ്ണയിൽ നിന്നും ചൂട് പാത്രത്തിലേക്കു പ്രവഹിക്കുന്നതുപോലെ മനസ്സിലുണ്ടാകുന്ന സംഘർഷങ്ങൾ ശരീരത്തിനെ ബാധിക്കുന്നു.”
“എന്തുപറ്റി ആകപ്പാടെ ഒരു ആത്മീയ ലൈൻ? ഇന്നലെ ഏതു പടമാണു കണ്ടത്?“
“കുമ്പസാരം..”
“എങ്ങനുണ്ട്?”
“സാഹിത്യസൃഷ്ടികൾ ശുഭപര്യവസായികളാകണമെന്നു പണ്ടുള്ളവർക്കു നിർബന്ധമുണ്ടായിരുന്നു. എന്നാൽ ഷേക്സ്പിയറിനു ശേഷം സാഹിത്യത്തിൽ വളരെയധികം മാറ്റങ്ങളുണ്ടായി. കൊലപാതകങ്ങളും ആത്മഹത്യകളും ധാരാളം പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടതു മാത്രമല്ല ട്രാജഡികളിൽ അവസാനിക്കുന്ന ഒട്ടനവധി സൃഷ്ടികൾ ഉണ്ടായി എന്നതും ആലോചിക്കേണ്ടതാണ്. ക്യാൻസർ രോഗത്തിന്റെ ഭീകരതയും പ്രതീക്ഷയില്ലായ്മയും ചിത്രീകരിച്ചു അതു തന്മയത്തത്തോടെ അഭ്രപാളിയിൽ പകർത്തുമ്പോൾ രോഗത്തിന്റെ വിത്തുകൾ പ്രേക്ഷകരിലേക്കും സന്നിവേശിക്കുന്നില്ല എന്ന് ആരറിയുന്നു..”
“എന്താ രാഘവാ.. നിനക്കെന്തുപറ്റി? പെൺപിറന്നോത്തി ചിരവയ്ക്കടിച്ചോ? നീ അതുമിതും പറയാതെ കഥ പറ..”
“ഒരാൾ മറ്റൊരാളെ കൊല്ലുന്നു.. ചത്തവന്റെ ഭാര്യയോടു കൊന്നവൻ കുറ്റം ഏറ്റു പറയുന്നു...കൊലയ്ക്കുള്ള സാധൂകരണവും ചത്തവന് അതിനുള്ള അർഹതയുമാകുമ്പോൾ സിനിമ ആയി..”
“എന്തോന്നിത്? രാമായണം പെണ്ണാലെ ചത്തു, ഭാരതം മണ്ണാലെയും എന്നു പണ്ടാരാണ്ടു പറഞ്ഞതുപോലെ പറയാതെ നീ മനുഷ്യർക്കു മനസ്സിലാകുന്ന ഭാഷയിൽ കഥ പറ..”
“എന്നാ പറയാം, കേട്ടോ.. ക്യാൻസർ രോഗിയായ ഒരു കുട്ടി ദൈവത്തിനു കത്തെഴുതുന്നതാണു തുടക്കം.. ‘ഓ ഗോഡ്, അങ്ങ് സർവ്വവ്യാപിയല്ലേ? തൂണിലും തുരുമ്പിലും എല്ലാത്തിലും അങ്ങുണ്ടെന്നല്ലേ പറയാറ്? എന്നിട്ട് അങ്ങയിൽ നിന്നന്യനായി സാത്താൻ എങ്ങനെ നിലനിൽക്കുന്നു?‘ ഈ ചോദ്യം പ്രേക്ഷകർക്ക് ഇട്ടുകൊടുത്തിട്ടാണു കഥ തുടങ്ങുന്നത്. ഒന്നുകിൽ ദൈവം സർവ്വശക്തനല്ല, സർവ്വവ്യാപിയല്ല എന്നു സമ്മതിക്കേണ്ടി വരും.. അല്ലെങ്കിൽ സാത്താനു നിലനിൽപ്പില്ല എന്ന്...“
“തുടക്കം കൊള്ളാമല്ലോ?”
“പറയാറായിട്ടില്ല രാഘവാ.. ഈ ചോദ്യം ഒരു ചിഹ്നമാണ്.. സിനിമയുടെ മതേതര മുഖത്തിന്റെ.. മതേതരത്വം പറയാതെ ഇന്ന് ഒരു സ്വതന്ത്ര സാഹിത്യ സൃഷ്ടിപോലും സാധ്യമല്ലെന്നു പറയേണ്ടി വരൂം. അതാണു സമൂഹത്തിന്റെ അവസ്ഥ. എല്ലാ വിഭാഗത്തെയും തൃപ്തിപ്പെടുത്താൻ സംവിധായകൻ പാടുപെടുന്നു. ഹിന്ദു പെൺകുട്ടി ക്രിസ്ത്യൻ യുവാവിനെ കെട്ടുന്നു. അവൻ ഒരു മുസ്ലിം യുവാവിനെ കൊല്ലുന്നു.”
“ഹഹഹ... അതാണു മതേതരത്വം..“
“ജയസൂര്യ ഇതിൽ ഒരു സാധാരണ ഓട്ടോക്കാരനായി അഭിനയിക്കുന്നു. മുമ്പു പല സിനിമകളിലും കണ്ട അതേ ശരീരഭാഷയാണെങ്കിലും ക്യാൻസർ രോഗിയായ മകന്റെ അച്ഛനായി ജയസൂര്യ യോജിക്കുന്നു. എന്നാൽ ബ്യൂട്ടിപാർളറിൽ പോയി ഒരുങ്ങി തലമുടി വെട്ടി ഒതുക്കി നല്ല സാരിയുമുടുത്ത് ചിരിച്ച മുഖവുമായി അമ്പലത്തിൽ നിന്നും ഇറങ്ങിവരുന്ന ഹണിറോസിനെ (നായിക) കണ്ടാൽ മകനല്ല പരിചയക്കാർക്കു പൊലും ഒരു ദുഃഖവുമുള്ളതായി തോന്നില്ല. എന്തായാലും അതുപോട്ടെ. ജയസൂര്യയുടെ മകനായി അഭിനയിക്കുന്ന ആകാശ് തന്റെ റോൾ ഭംഗിയാക്കി. കൂടെ മറ്റു ബാലതാരങ്ങളും.“
“ഉം..”
“മൂന്നു പെൺകുട്ടികളുള്ള ഒരു മുസ്ലിം കുടുംബം. അതിൽ മൂത്ത കുട്ടിയെ ഒരു ഇലക്ട്രോണിക്സ് എഞ്ചിനീയർക്കു വിവാഹം ചെയ്തു കൊടുക്കുന്നു. സന്തുഷ്ടമായ കുടുംബ ജീവിതം.. അവർക്ക് ഒരു കുട്ടി ജനിക്കുന്നു.. നടൻ വിനീത് ആണു മുസ്ലിം യുവാവായി അഭിനയിക്കുന്നത്.. ഇതിനിടയിൽ വിനീതിനു ഭാര്യയുടെ അനുജത്തിയിൽ താല്പര്യം ജനിക്കുന്നു.. ഭാര്യയെ കൊല്ലാൻ അയാൾ തീരുമാനിക്കുന്നു. ഭാര്യ അജ്ഞാത രോഗം ബാധിച്ചു മരിക്കുന്നു.. ഭാര്യയുടെ അനുജത്തി വിനീതിന്റെ ഭാര്യയാകുന്നു.. കുറച്ചു കാലം കഴിയുന്നു. ഏറ്റവും ഇളയ പെൺകുട്ടി കല്ല്യാണപ്രായമാകുന്നു. അതോടെ വിനീത് രണ്ടാമത്തേതിനെയും കൊല്ലാൻ തീരുമാനിക്കുന്നു. പക്ഷേ ഈ ഉദ്ദേശ്യം അമ്മായി അച്ഛൻ അറിയുന്നു. അയാൾ വിനീതിനെ കൊല്ലാൻ ഒരു വാടകക്കൊലയാളിയെ തിരയുന്നു. അതിനിടയിലാണു ക്യാൻസർ രോഗിയായ മകന്റെ ചികിത്സയ്ക്കുള്ള പണത്തിനായി ജയസൂര്യ നൽകിയ പരസ്യം അയാളുടെ ശ്രദ്ധയിൽ പെടുന്നത്. അതോടെ ജയസൂര്യയുടെ അവസ്ഥ മുതലെടുത്തു മരുമകനെ അമ്മായി അച്ഛൻ കൊല്ലിക്കുന്നു. ഇതാണു സിനിമ..”
“ആകെ മൊത്തം ട്രാജഡിയാണല്ലോ..”
“കഴിഞ്ഞില്ല.. മകൻ മരിക്കുന്നു.. ജയസൂര്യ ജയിലിലുമാകുന്നു..”